Death Valley.
9 augustus 2015 - Olancha, California, Verenigde Staten
Vandaag ruilen we de gekte in voor volledige stilte. Gelukkig niet de hele dag, maar er zijn momenten dat je niets of niemand in je buurt hebt. Grote stukken asfalt voor je, waar geen auto op te bekennen is.
Maar zoals het hoort, we beginnen bij het begin.
We verlaten onze mooie hotelkamer rond negen uur. Later op de dag beseften wij dat we van heel veel hotels op de Strip foto's hebben gemaakt, maar niet van ons eigen hotel. Jammer, het is er zeker één om aan te prijzen. Des te meer omdat we (echt heel toevallig ) ook een hotelkamer van "New York New York" hebben gezien. Die was een stuk kleiner dan die van ons en blijkbaar ook makkelijk toegankelijk.
Om de I15 naar het zuiden op te draaien staan we weer even vast in de drukte op de strip. Zo gauw we deze weg vervolgen wordt het steeds minder hectisch.
We ruilen de staat Nevada in voor de laatste staat die we gaan bezoeken; Californië.
We hebben niet het adres van het hotel ingevoerd in de TomTom, omdat wij dan via de snelste route onderlangs Death Valley gaan en dat is juist vandaag ons doel.
We tikken "Badwater" in om zeker te weten dat we dwars door DV rijden.
Via de "160" komen we DV in. Op advies van het Forum tanken we in Pahrump. Niet dat er geen tankstations in DV zijn, maar we zien dat het daar zo'n $2 per Gallon (3,785 ltr.) duurder is. Dat hebben we vandaag dan toch maar uitgespaard. We slaan ook wat broodjes en fris in voor onderweg.
Het park kent geen toegangspoort, zoals bij Bryce, Zion en de Grand Canyon. Onze ABP (in de Grand Canyon aangeschaft en een jaar geldig voor alle Nationale parken in de VS) is hier ook geldig, dus als we halverwege een kantoortje zien, waar je het entreegeld moet betalen, kunnen wij doorrijden. We stoppen wel bij enkele uitzichtpunten oa bij Badwater. Dit is het laagste punt op onze aardbodem (86 m. onder de zeespiegel). Hier worden dan ook zeer hoge temperaturen gemeten. Ik zal proberen wat foto's bij te voegen.
Voor ons gaf de meter om 14.31 uur 111°F aan. 22 min later zaten we weer wat hoger en toen was het kwik teruggelopen naar 86°F. Ter hoogte van Furnace Creek worden de broodjes opgegeten en het waterpeil weer op niveau gebracht. Goed blijven drinken is met deze temperaturen heel belangrijk!
Valley of Fire State Park leek op sommige plaatsen wel op een maanlandschap, daar zijn om die reden ook films opgenomen zoals Star Trek. Het zal ons niet verbazen als ze ook DV als decor in films hebben gebruikt.
Als je naar een berg langs de weg kijkt dan is het een stapel grote keien met veel gruis. Zoals Patrick zou zeggen: een hoop stenen. En hij heeft gelijk, zo'n berg op zich is niet bijzonder. Maar de vergezichten die je constant op een presenteerblaadje krijgt zijn zo mooi. Hele vlaktes die constant veranderen van structuur en kleur. We rijden ook de "Artist Drive" en verbazen ons wederom over de verschillende kleuren die stenen kunnen hebben. We proberen het op foto vast te leggen, maar ook hier weten we dat het de werkelijkheid niet kan evenaren.
René geeft ook aan dat sommige uitzichten wel een plaat lijken, zoals ze soms op een scherm projecteren. Bijna niet echt. Ondanks dat het vandaag een hele lange rit was hebben we er erg van kunnen genieten. Heel bijzonder om hier te mogen rijden.
Voor de nacht rijden we Olancha in. Een uitgestorven gehucht met weinig mogelijkheden. Het motel blijkt een zeer grote mobilhome te zijn, waar ze 15 jaar geleden spullen in hebben gezet en verder niets meer aan gedaan hebben. Wat een verschil met onze hotels de afgelopen week. Maar goed, als het naar schoon is, de bedden goed en een lekkere douche.
Gedoucht hebben we ondertussen allemaal en die was heerlijk! Morgen een analyse vd bedden.
Op advies van de motel houdster zijn we een paar mijl teruggereden, om daar (in een restaurant van een vriend) te eten. Het biertje wat René bestelde hebben we vastgelegd op foto.
De avond buiten aan de picknicktafel afgesloten met twee potjes Yahtzee (René de dikke winnaar) en een rondje mexen, het dobbelspel waar Sanne de afgelopen week zo goed mee begon, maar nu dik ingemaakt werd door haar moeder. René en Patrick moesten al eerder hun verlies dragen.
Het is nu half elf. We gaan er een avondje vroeg in.
Maar zoals het hoort, we beginnen bij het begin.
We verlaten onze mooie hotelkamer rond negen uur. Later op de dag beseften wij dat we van heel veel hotels op de Strip foto's hebben gemaakt, maar niet van ons eigen hotel. Jammer, het is er zeker één om aan te prijzen. Des te meer omdat we (echt heel toevallig ) ook een hotelkamer van "New York New York" hebben gezien. Die was een stuk kleiner dan die van ons en blijkbaar ook makkelijk toegankelijk.
Om de I15 naar het zuiden op te draaien staan we weer even vast in de drukte op de strip. Zo gauw we deze weg vervolgen wordt het steeds minder hectisch.
We ruilen de staat Nevada in voor de laatste staat die we gaan bezoeken; Californië.
We hebben niet het adres van het hotel ingevoerd in de TomTom, omdat wij dan via de snelste route onderlangs Death Valley gaan en dat is juist vandaag ons doel.
We tikken "Badwater" in om zeker te weten dat we dwars door DV rijden.
Via de "160" komen we DV in. Op advies van het Forum tanken we in Pahrump. Niet dat er geen tankstations in DV zijn, maar we zien dat het daar zo'n $2 per Gallon (3,785 ltr.) duurder is. Dat hebben we vandaag dan toch maar uitgespaard. We slaan ook wat broodjes en fris in voor onderweg.
Het park kent geen toegangspoort, zoals bij Bryce, Zion en de Grand Canyon. Onze ABP (in de Grand Canyon aangeschaft en een jaar geldig voor alle Nationale parken in de VS) is hier ook geldig, dus als we halverwege een kantoortje zien, waar je het entreegeld moet betalen, kunnen wij doorrijden. We stoppen wel bij enkele uitzichtpunten oa bij Badwater. Dit is het laagste punt op onze aardbodem (86 m. onder de zeespiegel). Hier worden dan ook zeer hoge temperaturen gemeten. Ik zal proberen wat foto's bij te voegen.
Voor ons gaf de meter om 14.31 uur 111°F aan. 22 min later zaten we weer wat hoger en toen was het kwik teruggelopen naar 86°F. Ter hoogte van Furnace Creek worden de broodjes opgegeten en het waterpeil weer op niveau gebracht. Goed blijven drinken is met deze temperaturen heel belangrijk!
Valley of Fire State Park leek op sommige plaatsen wel op een maanlandschap, daar zijn om die reden ook films opgenomen zoals Star Trek. Het zal ons niet verbazen als ze ook DV als decor in films hebben gebruikt.
Als je naar een berg langs de weg kijkt dan is het een stapel grote keien met veel gruis. Zoals Patrick zou zeggen: een hoop stenen. En hij heeft gelijk, zo'n berg op zich is niet bijzonder. Maar de vergezichten die je constant op een presenteerblaadje krijgt zijn zo mooi. Hele vlaktes die constant veranderen van structuur en kleur. We rijden ook de "Artist Drive" en verbazen ons wederom over de verschillende kleuren die stenen kunnen hebben. We proberen het op foto vast te leggen, maar ook hier weten we dat het de werkelijkheid niet kan evenaren.
René geeft ook aan dat sommige uitzichten wel een plaat lijken, zoals ze soms op een scherm projecteren. Bijna niet echt. Ondanks dat het vandaag een hele lange rit was hebben we er erg van kunnen genieten. Heel bijzonder om hier te mogen rijden.
Voor de nacht rijden we Olancha in. Een uitgestorven gehucht met weinig mogelijkheden. Het motel blijkt een zeer grote mobilhome te zijn, waar ze 15 jaar geleden spullen in hebben gezet en verder niets meer aan gedaan hebben. Wat een verschil met onze hotels de afgelopen week. Maar goed, als het naar schoon is, de bedden goed en een lekkere douche.
Gedoucht hebben we ondertussen allemaal en die was heerlijk! Morgen een analyse vd bedden.
Op advies van de motel houdster zijn we een paar mijl teruggereden, om daar (in een restaurant van een vriend) te eten. Het biertje wat René bestelde hebben we vastgelegd op foto.
De avond buiten aan de picknicktafel afgesloten met twee potjes Yahtzee (René de dikke winnaar) en een rondje mexen, het dobbelspel waar Sanne de afgelopen week zo goed mee begon, maar nu dik ingemaakt werd door haar moeder. René en Patrick moesten al eerder hun verlies dragen.
Het is nu half elf. We gaan er een avondje vroeg in.
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Casino :-) want dan was je het verhaal wel met een Hoera, en dat met de hoofdletter H, begonnen. Beetje jammer toch ?? Of, je weet nooit wat er nog in het vat zit, maar wat je gehad hebt heb je maar gehad!! Lekker verder genieten ......